Ещё в детстве Алина Михалёнок мечтала о сцене и маленькими шажочками шла к своей большой мечте. Артистизма ей было не занимать, а вот музыкальные способности, как признается сама, пришлось совершенствовать.
Читать
У гарадскім Палацы культуры адкрылася выстаўка «Адценні жыцця» вышытых карцін Ірыны Сенько (на здымку) і Наталлі Шынкевіч, удзельніц народнага клубнага аб’яднання «Майстар».
«Шырспажыў» ручную работу не заменіць
Вечназялёны зімні сад Палаца культуры нібыта расцвёў: сцены фае ўпрыгожылі рознакаляровыя карціны ў шыкоўных рамах – партрэты, пейзажы, кветкі… Здалёк мне падалося, што гэта жывапіс ці фотаздымкі, і толькі калі падышла бліжэй, пераканалася: вышыўка крыжыкам. Філігранная, надзвычай тонкая, акуратная работа. Нават мужчыны, а іх на адкрыцці выстаўкі было нямала, падоўгу разглядалі карціны, абмяркоўвалі сюжэты, спалучэнне колераў. Што ўжо гаварыць пра жанчын: эмоцыі і захапленне проста струменілі!
Адкрыццё выстаўкі – свята не толькі для аўтараў, але і для іх блізкіх, сяброў, калег.
— Звярніце ўвагу на гэту даму з шалем на плячах на фоне кветак. Колькі ў карціне працы і дасканаласці! Ніякі «шырспажыў» не заменіць тое, што зроблена сваімі рукамі! – мы падышлі да адной з самых працаёмкіх работ Ірыны Сенько разам з кіраўніком народнага клубнага аб’яднання «Майстар» Людмілай Хрол. — Вельмі рада, што гараджане змогуць убачыць цудоўныя работы Наталлі і Ірыны, якія выстаўляюцца ўпершыню ў жыцці. Наша аб’яднанне наведваюць каля 30 творчых жанчын ва ўзросце ад 30 да 70 гадоў, і ў кожнай сваё хобі. У нас выспяваюць новыя праекты, спадзяюся, будуць і новыя выстаўкі.
Дама з шалем Ірыны Сенько.
У памяць пра матулю
Вядучая імпрэзы вядучы метадыст аддзела традыцыйнага мастацтва і аматарскай творчасці Палаца культуры Марына Юхневіч рада была прадставіць публіцы аўтараў выстаўкі.
Ірына Сенько і Наталля Шынкевіч у мінулым калегі. Больш за 30 гадоў яны выкладалі камерцыйныя дысцыпліны ў гандлёва-эканамічным каледжы, цяпер на пенсіі. Жанчыны расказваюць, што захапіліся вышыўкай дзякуючы выкладчыцы і вядомай рукадзельніцы Дар’і Ясюкевіч, з якой шмат гадоў працавалі ў адной цыклавой камісіі.
Ірына Сенько і Наталля Шынкевіч разам з кіраўніком народнага клубнага аб’яднання «Майстар» Людмілай Хрол.
— І цяпер памятаю той момант, як Дар’я Васільеўна прынесла кавалачкі канвы, ніткі і пасля заняткаў у пустой аўдыторыі вучыла мяне першым сцяжкам, — успамінае Ірына Сенько. — З таго часу я і «захварэла» на вышыванне, нярэдка сядзела за пяльцамі і па начах. Шмат сакрэтаў мне адкрыла і выдатная рукадзельніца Наталля Шэлепень.
Над адной з самых маштабных карцін — «Каханне ўсюды» — Ірына Аляксандраўна працавала паўгода. А за 17 гадоў вышыла больш за сто карцін, многія з якіх падарыла блізкім, сябрам. Яны ўпрыгожваюць інтэр’еры не толькі ў Беларусі, але і ў Чэхіі, а таксама ў Канадзе, дзе жыве адна з яе дачок. Найбольш падабаюцца і ўдаюцца рукадзельніцы партрэты, выявы жанчын, гарадскія пейзажы, жывёлы. Цікава, што ўслед за Ірынай Аляксандраўнай у 75 гадоў пачала вышываць яе мама Марыя Мікалаеўна Ічэнская, якая не выпускала іголку з рук ажно да 85 гадоў. Знакамітую Джаконду вышывала яна, як і прадстаўленых на выстаўцы «Індыянку», «Старую Прагу», дачка дапамагала з самымі складанымі элементамі. На жаль, матулі няма ўжо ў жывых. «Няхай гэта выстаўка стане часцінкай памяці аб ёй», — сказала ў прывітальным слове Ірына Сенько.
Акрамя вышывання, яна асвоіла тэхніку ласкутнага шыцця (пэчворк), пашыла больш за 20 коўдраў, майстравала і сумкі. Калі працавала ў каледжы, вяла гурток па вышыванні, спадзяецца, што дзяўчаты, якія ў ім займаліся, не закінулі пяльцы. Прыгадвае і імёны калег, якія захапляліся гэтым відам рукадзелля. Сярод іх Таіса Курсава, Алена Швырова.
Ірыне Сенько добра ўдаюцца выявы жанчын.
«Убачыла калы — і прапала»
Наталля Шынкевіч падвяла мяне да адной з работ Ірыны Сенько – далікатных кветак у жоўта-блакітных тонах. Некалькі такіх карцін вышыла і Наталля Дзмітрыеўна.
— Пятнаццаць гадоў таму ўбачыла гэтыя калы ў часопісе «Бурда» — і прапала, — гаворыць мая субяседніца. – Я ўдзячная за супрацоўніцтва Наталлі Шэлепень, а таксама Людміле Хрол, вельмі творчай асобе, якая натхніла нас на выстаўку.
У час адкрыцця Наталля Дзмітрыеўна не без жарту заўважыла, што многія яе карціны вышыты «на нервной почве». Работа выкладчыка нервовая, а вышыўка вельмі расслабляе, супакойвае. Гэта выдатны рэлакс, колератэрапія. Доля цярпення, безумоўна, для такога занятку павінна прысутнічаць. Як і ўменне засяродзіцца, быць уважлівым, лагічна думаць. За 15 гадоў захаплення вышыўкай рукадзельніца стварыла больш за сто карцін. Нельга не сказаць і пра тое, што Наталля Дзмітрыеўна цудоўна вяжа. А яшчэ любіць падарожнічаць, пабывала ў многіх еўрапейскіх краінах, ходзіць у паходы. У мінулым годзе разам з маладзечанскімі турыстамі яна была ў веласіпедным, а таксама водным паходзе па рацэ Свольна на Віцебшчыне.
Два гады таму Наталля Шынкевіч любавалася цюльпанамі ў галандскім парку кветак Кёкенхоф. Цяпер жа наведвальнікі захапляюцца вышытымі ёю цюльпанамі.
Калі таленавітыя людзі дзеляцца сваёй творчасцю з іншымі, свет становіцца больш дасканалым і разнастайным. Усе, хто сабраўся ў дзень адкрыцця выстаўкі ў зімнім садзе Палаца, дзякавалі вышывальшчыц за прыемныя імгненні.
— Ніводны шэдэўр немагчыма стварыць без любові і дабра. Колькі дабра на нас ідзе з гэтых карцін! – падзялілася ўражаннямі яшчэ адна рукадзельніца Ніна Сахацкая, выстаўка якой адбылася тут год таму.
А юная ўдзельніца ўзорнай студыі эстраднай песні «Спяваем разам» Паліна Сіняўская парадавала публіку прыгожай кампазіцыяй.
Так і хочацца прысесці за столік утульнага кафэ, вышытага Наталляй Шынкевіч.
Анжаліка КРУПЯНЬКОВА.
Фота: Віталій КРУПЯНЬКОЎ.
Танк, шкатулка, подушка, чашка кофе, солнце, платье, пароход, собака… Эти слова, казалось бы, совершенно не связаны между собой по смыслу. Но у них всё же есть что-то общее: торты таких необычных форм печет молодечненка Инна Литвиненко.
Читать
Менавіта так раней гаварылі беларусы, калі хацелі паваражыць на далейшы лёс. Нашы продкі не лічылі за грэх зазірнуць у будучыню, праўда, толькі ў вызначаны час...
Читать
Полина Кенько живет в агрогородке Залесье, часто приезжает в Молодечно по разным делам. Недавно она стала гостьей нашей редакции, откликнувшись на предложение рассказать о себе и своем увлечении.
Читать
В Минском областном краеведческом музее проходит выставка, на которой представлены упаковки для новогодних подарков, а также праздничные открытки. Самый старый экспонат – с начала прошлого века…
Читать
Традиции празднования Рождества и Нового года в каждой семье свои.
Что касается организации праздничного стола, то здесь мы где-то повторяемся. Я хочу рассказать, как готовят стол в нашей семье, на примере пары-тройки рецептов. Думаю, что не открою вам что-то новое и оригинальное. Вы и сами хозяюшки ого-го какие! Сами кого угодно можете научить накрывать праздничный стол.
А у нас так. Основной принцип: больше веселья – меньше еды. Второй принцип: готовим мало и вместе. Третий – так спланировать меню, чтобы 31-го не стоять у плиты. Например, мясо мы начинаем солить-вялить недели за две до Нового года. Желе, сухие печеньки готовим дня за два. Так что 31-го остается только сварить детский глинтвейн, нарезать фрукты и мясо, достать сладости. Как вариант, можно приготовить оригинальные бутерброды. А вот 1 января мы уже несколько лет подряд готовим с детьми незамысловатые печеньки, кексы или пиццу. В этом году хотим попробовать пирог с черникой. Рецептом с нами поделилась Ольга Легович – кондитер из Чисти.
Бутерброды с вялеными томатами и веселый сценарий праздника
Как правило, на новогодний стол мы делаем легкие закуски — что-то маленькое на один-два укуса. Рецепт бутербродов с вялеными томатами мне кажется хорошим вариантом. Сейчас в продаже большой выбор различных «мазанок», выбирайте на свой вкус. Мне очень нравится творожный сыр. К слову, вяленые томаты нам пришлись по вкусу, и мы уже несколько лет заготавливаем их сами.
Делюсь рецептом. Батон или чиабатту подсушить, натереть чесночком, далее намазать творожный сыр и сверху — вяленые томаты. Свежая зелень всегда приветствуется.
А вообще, самое счастливое время – проведенное вместе. Если погода позволяет, 31 декабря идем на улицу: на детскую площадку, на горку, в лес. У нас есть и запасной сценарий: рисование, лепка, аппликация – все на новогоднюю тематику. Также читаем или слушаем музыку. Хороший праздник – это веселый праздник. Если у вас есть маски, парики, краски для аквагрима – отлично! Празд-
ник, как говорится, в кармане. Не было времени подготовиться? Не страшно. Можно поиграть в оркестр: мама играет на барабане из кастрюль с крышками, папа стучит кисточкой по ведру, бабушка шелестит пакетом, дети вооружаются любой пластмассовой тарой и ложками. Оркестр исполняет «В лесу родилась елочка». Такой концертный номер семья запомнит на долгие годы. А если нужно перевести дух, то достаем старый семейный альбом, зажигаем свечи и просим бабушку рассказать про её молодость и как раньше отмечали праздники.
Наталья УСИЩЕВА.
Фото: архив Натальи УСИЩЕВОЙ.
Именно увлечения помогают человеку разнообразить повседневную жизнь. Они приносят множество приятных эмоций, отвлекают от докучливых мыслей. Огородники оценили еще и их экономический эффект. Ведь чем больше заготовок и запасов на зиму сделано, тем меньше затрат на покупку витаминной продукции.
Читать
Бывший милиционер из Молодечно вновь выводит новую породу птиц.
Читать
Именно увлечения помогают человеку разнообразить повседневную жизнь. Они приносят множество приятных эмоций, отвлекают от докучливых мыслей. Огородники оценили еще и их экономический эффект. Ведь чем больше заготовок и запасов на зиму сделано, тем меньше затрат на покупку витаминной продукции.
Читать